اخلاق پسندیده

راه هاي مختلفي وجود دارد تا از طريق آن به کودکان ياد بدهيم که چطور به سايرين احترام بگذارند. والدين عادت دارند همه چيز را به فرزندانشان امر کنند: «همانطور که من مي گويم بايد رفتار کني»، «بايد به مادرت احترام بگذاري» و. در واقع والدين مي توانند دستورات خود را به کودکان تحميل کنند اما نمي توانند آنها را به احترام گذاشتن امر کنند. 

کودک با ورود به مدرسه با سومین عامل مهم زندگی اش روبه رو می شود. که گاهی حتی تأثیرش از خانواده شدید تر و عمیق تر است. کودک اوقات نسبتا زیادی را در مدرسه و در کنار معلم سپری می کند. و معلم نفوذ زیادی در رشد شخصیت او دارد.او می تواند عامل سازندگی یا انحطاط اخلاقی در کودک باشد.او می تواند مشکلات و انحرافات اخلاقی ساخته اند، اصلاح و تربیت کند و یا بنای اخلاقی صحیحی که مادر و پدر برای فرزندشان پی ریزی نموده ویران نماید.

اولین سنگ بنای تربیت دینی فرزند آشنایی با تعالیم قرآن کریم است چنان‌که امام علی(ع) در این رابطه فرموده است: «از جمله حقوق فرزند بر پدر و مادر این است که نامی نیکو بر او بنهد و به‌خوبی تربیتش کند و قرآن را به او بیاموزند».

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از لرستان، فرزند، گلی است که پدر و مادر وظیفه دارند به‌عنوان باغبان آن‌را پرورش دهند تا عطر دل‌انگیز آن فضای خانواده و جامعه را شاداب و بانشاط کند.

راه های مختلفی وجود دارد تا از طریق آن به کودکان یاد بدهیم که چطور به سایرین احترام بگذارند. والدین عادت دارند همه چیز را به فرزندانشان امر کنند: "همانطور که من می گویم باید رفتار کنی"، "باید به مادرت احترام بگذاری." و در واقع، والدین میتوانند دستورات خود را به کودکان تحمیل کنند، اما نمی توانند آنها را به احترام گذاشتن امر کنند. ما می توانیم فرزندانمان را وادار کنیم آنطور که ما می خواهیم رفتار کنند، اما نمی توانیم مجبورشان کنیم که به ما و بقیه مردم احترام بگذارند. احترام را باید به دست آورد.

احترام فقط با خوب و مهربان بودن به دست نمی آید. البته خوب بودن هیچ اشکالی ندارد، اما پدر یا مادری که با خوبی و مهربانی بیش از حد با فرزندانش رفتار می کند، مطمئناً فرزند یکدنده و سخت گیری بار خواهد آورد. کسب احترام به چیزی فرای خوب و مهربان بودن صِرف نیاز دارد.

نکاتی که به فرزندان خود باید یاد دهید
ــ احترام به معلم ــ
به کودکتان یاد بدهید که مدرسه و کلاس قوانینی دارد که باید رعایت شوند و از مهم‌ترین آن‌ها رعایت احترام و گوش‌دادن به حرف معلم است. به او یاد بدهید قبل‌از صحبت‌کردن برای اینکه در کلاس همهمه نشود، از معلم اجازه بگیرد و برای صدا‌زدن معلم «آقا» یا «خانم» را به نام فامیلی معلم اضافه کند. به او بگویید بزرگ شده و نباید مثل پیش‌دبستانی معلم را با اسم‌هایی مثل «مریم‌جون» و. صدا بزند. برای تقویت این حس خودتان هم معلم او را در خانه همین‌طور اسم ببرید تا این موضوع در ذهن فرزند‌تان نهادینه شود

ـ احترام به هم‌کلاسی‌ها ــ
باید به بچه‌ها یاد بدهیم که برای پیدا‌کردن دوست و داشتن تجربۀ خوب در مدرسه، باید با بچه‌های دیگر مودبانه رفتار کنند و به آن‌ها احترام بگذارند. مثلا هم‌کلاسی‌شان را برای اشتباهی که داشته مسخره نکنند، به او فحش ندهند، رویش اسم نگذارند و اگر کسی چنین برخوردی با آن‌ها کرد، مقابله‌به‌مثل نکنند، درعوض اول از او فاصله بگیرند و اگر به کارش ادامه داد، موضوع را به معلم یا ناظم بگویند. به بچه‌هایتان یاد بدهید یک سلام‌کردن ساده در روز اول مدرسه می‌تواند بهترین شروع برای دوست‌شدن با بغل‌دستی و بچه‌های میزهای دیگر باشد.

با مردم به نیکی سخن بگویید». (سوره بقره: 83)
 چند حدیث ازحضرت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که می فرماید:
1_خوش اخلاقی گناه را از بین می برد همانطور که خورشید یخ را آب می کند.
2_از کامل ترین مومنان در ایمان کسی ست که اخلاقش بهتر و نسبت به خانواده اش مهربان تر باشد.
3_محبوب ترین بندگان نزد خداوند،خوش اخلاق ترین آنهاست.
4_اساس خرد بعد از ایمان به خدا،حیا و خوش اخلاقی است.
5_با اموالتان نمی توانید مردم را بهرمند کنید،ولی اخلاق خوش را می توانید به همه برسانید.
6_اخلاق خوب از رفتارهای بهشتی ست.
7_خداوند متعال بخشنده است و بخشندگی را دوست دارد اخلاق خوب را دوست و اخلاق پست را دشمن می دارد.
8_مومن به خاطر خوش اخلاقی به مقام شب زنده داری و روزه داری می رسد.
9_ بدگویی و بدزبانی از صفات اسلام نیست و از مسلمانان  آن کس بهتر است که اخلاقش نیکوتر است.
10_تحمل داشته باش و با مردم اخلاق نیکو داشته باش.
11_دو ویژگی در مومن جمع نمی شود:بخل و بداخلاقی.
نهج الفصاحه.
حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام می فرماید: شما نمی ‌توانید با اموالتان در زندگی مردم گشایش ایجاد کنید، پس با گشاده رویی و نیک برخورد کردن این کار را انجام دهید

از آن جايي كه قرآن هنجارهاي عرفي و عقلي را همانند هنجارهاي شرعي داراي ارزش و اعتبار مي داند- مگر آن كه با اصول اساسي دين در تضاد باشد و كرامت انساني را از راه ديگر خدشه دار سازد- به بيان چگونگي رفتار بيش تر به اصول اساسي عقلاني و شرعي مي پردازد و اصول عقلايي و هنجارهاي عرفي را به زمان و مكان وامي گذارد. از اين رو در بيان چگونگي سلام و تحيت تنها به اين نكته اشاره مي كند كه مي بايست در آغاز سخن كلام نيكو و سلام و درود را بر زبان راند ولي تاكيد مي كند كه مي بايست مراعات آداب و رسوم هر قومي را كرد. به اين معنا كه نوع و شيوه احترام در نزد انسان ها با قوميت ها و مليت ها و فرهنگ هاي مختلف در زمان ها و مكان هاي گوناگون متفاوت است. بنابراين مي بايست در شيوه تعامل و احترام، اين شرايط و مقتضيات زماني را در نظر گرفت. خداوند درباره سلام مي فرمايد: و اذا حييتم بتحيه فحيوا باحسن منا او ردوها (نساء آيه 86) اگر به شما سلام و تحيت فرستادند شما بهتر از ايشان عمل كنيد و يا دست كم همانند آنان به ايشان احترام بگذاريد.

در اين آيه با توجه به تفاوت هنجارهاي عرفي در نحوه سلام و تحيت دستور مي دهد كه نخست مي بايست بهتر از ايشان، رفتار و سلام ايشان را پاسخ داد و دست كم همانند آنان عمل شود. اين بدان معناست كه رعايت آداب و رسوم محلي و فرهنگي بايد در حد امكان مورد توجه قرار گيرد.

{نظربدهید}